Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ " ΓΡΙΠΗΣ" ;

Μία λαϊκή παροιμία λέει: " τρώγοντας έρχεται η όρεξη". Μετά την τεράστια παγκόσμια νίκη των γιατρών ενάντια στο εμβόλιο της γρίπης ,"μου άνοιξε η όρεξη". Έτσι άρχισα να αναρωτιέμαι:
.
Βρε , μπας και μας κάνουνε ,με την κλιματική αλλαγή , ότι και με την πανδημία της γρίπης;
.
Μήπως η σύνοδος της Κοπεγχάγης δεν ήταν παρά μια προπαγανδιστική εκστρατεία για μια "πανδημία"κλιματικής "γρίπης".
.
Μήπως η γρίπη δεν είναι τόσο επικίνδυνη όσο μας την παρουσιάζουν;
.
Μήπως ο ιός της κλιματικής "γρίπης", το CO2 , δεν είναι τόσο επικίνδυνο όσο μας τον παρουσιάζουν;
.
Μήπως το "εμβόλιο" της μείωσης του CO2, μας το προτείνουν για να θησαυρίσουν οι βιομηχανίες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας;
.
Μήπως οι γιατροί της φύσης , οι οικολόγοι , μας παίζουν κάποιο παιχνίδι ,όμοιο με τους γιατρούς της γρίπης;
.
Μήπως η κλιματική τρομοκρατία , εξυπηρετεί συμφέροντα ,παρόμοια με την τρομοκρατία της πανδημίας της γρίπης;
.
Μήπως τελικά και για το εμβόλιο της κλιματικής γρίπης θα πρέπει να κάνουμε το ίδιο;
.
Για την γρίπη των χοίρων ,τα ερωτήματα και τις αμφιβολίες, μου τα δημιούργησαν κάποιοι γιατροί του ανθρώπου. Αποδείχθηκε πως είχαν δίκαιο Τα ερωτήματα για την "γρίπη" του κλίματος τα βάζω μόνος μου στον εαυτό μου. Τυχαίνει να ανήκω στον επιστημονικό κλάδο των γιατρών της φύσης. Εδώ δεν μπορώ να περιμένω να μου δώσουν απαντήσεις οι άλλοι.Πρέπει να δώσω τις απαντήσεις μόνος μου.
.
Οι γιατροί του ανθρώπου μας έδειξαν τον δρόμο. Οι γιατροί της φύσης πρέπει, και αυτοί , να κάνουν μια προσπάθεια. Τα ερωτήματα τέθηκαν. Μπορεί να φαίνονται ακραία και υπερβολικά. Όμως το ίδιο δεν έγινε στην αρχή και με την πανδημία της γρίπης;
.
Κάποιος μπορεί να πει: τρελά ερωτήματα από έναν μικρό-γιατρό της φύσης. Η απάντησή μου θα ήταν. Καμιά φορά από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια.
.
Η συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση.

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

ΟΙΚΟ - ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ

Η οικονομική κρίση του 1929 οδήγησε σε έναν παγκόσμιο πόλεμο. Μια παγκόσμια καταστροφή. Αφετηρία του τα ναζιστικά κινήματα. Ιδεολογικό εργαλείο τους ο Εθνικο-Σοσιαλισμός. Επιστημονική του βάση ο κοινωνικός Δαρβινισμός. Δηλαδή η αντιεπιστημονική μεταφορά στην κοινωνία της θεωρίας του Δαρβίνου. Η αντιγραφή των νόμων της φύσης από την κοινωνία.
.
Ο αγώνας για την επιβίωση στη φύση , έγινε αγώνας για την επιβίωση στην κοινωνία.
.
Ο ανταγωνισμός των ειδών στη φύση , έγινε ανταγωνισμός των ανθρώπων στην κοινωνία. Η κυριαρχία του ισχυρού στη φύση , έγινε κυριαρχία του ισχυρού στην κοινωνία.
.
Η νόμοι της φύσης έγιναν νόμοι της κοινωνίας. Οι νόμοι της φύσης οδηγούν στη φυσική ζούγκλα. Η μεταφορά τους στην κοινωνία οδήγησε στην κοινωνική ζούγκλα..
Θεμέλιο του κοινωνικού Δαρβινισμού αποτέλεσε η θεωρία των περιορισμένων φυσικών πόρων του Μάλθους.
.
Η οικονομική κρίση του 2009 , υπάρχει κίνδυνος να οδηγήσει το οικολογικό κίνημα σε νεο-ναζιστικά μονοπάτια. Το οικολογικό κίνημα σήμερα, ασυνείδητα ,οδηγείται σε έναν νεο-κοινωνικό Δαρβισνισμό. Τον κοινωνικό οικολογισμό.
.
Κάνει το ίδιο λάθος που έκανε το Ναζιστικού κίνημα. Μεταφέρει τους νόμους της οικολογίας , που ισχύουν για τη φύση , στην κοινωνία. Οι νόμοι, όμως, της οικολογίας στη φύση ,οδηγούν στην οικολογική ζούγκλα. Αν τους μεταφέρουμε στην κοινωνία θα οδηγηθούμε στην κοινωνική ζούγκλα
.
Θεμέλιο του κοινωνικού οικολογισμού είναι η θεωρία των περιορισμένων φυσικών πόρων. Η ίδια δηλαδή θεωρία που αποτέλεσε τη βάση του κοινωνικού Δαρβινισμού , και του ναζιστικού κινήματος.
.
Η θεωρία της "απο- ανάπτυξης" που καλλιεργεί το οικολογικό κίνημα δεν είναι παρά η άλλη πλευρά της θεωρίας του Μάλθους για εξαθλίωση των φτωχών. Την απο-ανάπτυξη θα την πληρώσουν μόνο οι ανίσχυροι αυτού του πλανήτη.
.
Μεγάλο λάθος η θεωρία των περιορισμένων πόρων που καλλιεργεί σήμερα το οικολογικό κίνημα. Τα λάθη στην πολιτική, όμως, ισοδυναμούν με έγκλημα. Αυτό έδειξε η ιστορία με τα λάθη του ναζιστικού κινήματος..
.
Η ανάρτησή μου αυτή αποτελεί μια ανοιχτή επιστολή προς τους Οικολόγους Πράσινους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τις αγαθές προθέσεις τους.
.
Όμως τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας ξεκίνησαν από αγαθές προθέσεις.
.

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

ΤΑ ΛΕΡΩΜΕΝΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ

.
" Ξέρω που γεννήθηκα. Λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω από τα Ασπρόγεια . Κάπου στην Περικοπή , λίγο πιο πάνω από το Λέχοβο. Ξεκινάω καθαρό και γάργαρο. Ξεδιψώ άγρια ζώα και κοπάδια προβάτων και γιδιών. Ξεδιψώ χωράφια και δένδρα. Δημιουργώ στην κοίτη μου μικρο- λιμνούλες. Και οι μεσήλικες σήμερα θυμούνται που στα παιδικά τους χρόνια δροσίζονταν σ΄αυτές.
.
Ανήμερα των Φώτων δεχόμουν στα καθαρά νερά τον τίμιο σταυρό. Κι΄ακόμα- ακόμα, στα καθαρά νερά μου πλύθηκαν εκατοντάδες οικιακά σκεύη και ρούχα από τις νοικοκυρές του χωριού.
.
Στό διάβα του χρόνου φαίνεται πως κάποιοι ζήλεψαν την ομορφιά μου και βάλθηκαν να με κάνουν αποκρουστικό στα μάτια του κόσμου. Αλοίωσαν την όψη μου και την υγεία μου. Μου έριξαν δηλητήρια στην καρδιά μου. Μου έκοψαν τους κλώνους της ζωής.
.
Κι΄αναρωτιέμαι: δεν θα βρεθούν ευαίσθητοι άνθρωποι να με περιβάλλουν με αγάπη και με έργα, που θα μου ξαναδώσουν ζωή και νόημα;
.
Δεν θα συγκινηθεί κανείς από τα λερωμένα δάκρυά μου!!!!"
.
Αντιγραφή από μια τοπική εφημερίδα ενός ορεινού , τουριστικού χωριού της Δ. Μακεδονίας.
.
Συγγραφέας ο αγαπητός μου φίλος Γιώργος. Συνταξιούχος του Δημοσίου, άφησε την Θεσσαλονίκη , για να επιστρέψει στο χωριό που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Είδε το ποτάμι που βρήκε. Θυμήθηκε το ποτάμι που άφησε.
.
Τα"λερωμένα δάκρυα", δεν είναι του ποταμού. Είναι τα "γάργαρα" δάκρυα της ψυχής ενός ευαίσθητου ανθρώπου. Βλέπει την καταστροφή του περιβάλλοντος δίπλα του, ανήμπορος να κάνει κάτι.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ

Ολόκληρη η κοινωνία αποδέχεται πως τα Δεκεμβριανά είναι το ξέσπασμα της οργής μιας γενιάς χωρίς ελπίδα. Ο πυρετός μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ποια όμως μπορεί να είναι η διέξοδος;
.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη η λύση βρίσκεται σ΄αυτό που είπε ο Χριστός. "Γνώσεσθαι την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσαι υμάς". Η αλήθεια είναι η μήτρα που γεννάει την ελπίδα. Χωρίς αυτήν όλη η κοινωνία θα μένει χωρίς ελπίδα.
.
Τι μας εμποδίζει όμως να δούμε την αλήθεια;
.
"Οι κοινωνίες και οι κοινωνικές τάξεις που βρίσκονται σε παρακμή είναι συνήθως εκείνες που επιμένουν πιο φανατικά στους μύθους τους , για το λόγο ότι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από την αλήθεια". (Ε. Φρομ. ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ. σελ.164).
.
Οι κοινωνικές τάξεις που βρίσκονται σε παρακμή αποτελούν το εμπόδιο της κοινωνίας για τη γνώση της αλήθειας. Γιατί δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από την αλήθεια.
.
Ποιες όμως είναι αυτές οι τάξεις στη σημερινή κοινωνία;
.
Μα είναι ολοφάνερο η αστική και η μικροαστική.
.
Δεν υπάρχει λοιπόν σήμερα ελπίδα για την αλήθεια;
.
"Και αντίστροφα , κοινωνίες η κοινωνικές τάξεις που προσβλέπουν σε ένα καλύτερο μέλλον εξασφαλίζουν συνθήκες που διευκολύνουν τη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας , προπαντός αν αυτή η συνειδητοποίηση θα τους βοηθήσει να κάνουν τις αναγκαίες αλλαγές". (Ε.Φρομ. στην ίδια σελίδα).
.
Υπάρχει σήμερα μια τέτοια κοινωνική τάξη που να "προσβλέπει σε ένα καλύτερο μέλλον" και "να εξασφαλίζει τις συνθήκες που διευκολύνουν τη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας", την γνώση της αλήθειας;
.
Ναι υπάρχει. Είναι η γενιά των 700. Είναι η γενιά του Δεκέμβρη. Είναι το πνευματικό και επιστημονικό προλεταριάτο . Είναι τα παιδιά της μικροαστικής τάξης. Γιαυτό και στρέφονται με τόση οργή ενάντια στους γονείς τους ,που είναι μια τάξη σε παρακμή.
.
"Ουδέν κρυφόν υπό τον ήλιον". Η αλήθεια αργά η γρήγορα θα λάμψει. Και μέσα από την μήτρα της αλήθειας θα γεννηθεί η ελπίδα της νέας γενιάς.
.
Το πρώτο βήμα έγινε. Είναι το σύνθημα της νεολαίας " Ο Δεκέμβρης δεν είναι η απάντηση , είναι η ερώτηση". Η ερώτηση είναι το πρώτο βήμα , είναι η πηγή της αλήθειας. Το πρώτο βήμα έγινε. Το νερό μπήκε στο αυλάκι..
.
Κανείς δεν μπορεί να το γυρίσει πίσω.
.

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

ΘΑ ΤΡΙΤΩΣΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ;

Σε κάθε δύο δυσάρεστα γεγονότα στη ζωή μου , η μητέρα μου έλεγε : πρόσεξε θα τριτώσει το κακό. Όταν τύχαινε να τριτώσει ,συνέχιζε : μη φοβάσαι το κακό τρίτωσε.
.
Μετά τη νίκη του Σαμαρά σκέφτηκα. Την Ελλάδα την κυβερνάνε τρία πολιτικά "τζάκια". Η δυναστείες των Καραμανλήδων , των Μητσοτάκηδων , και των Παπανδρέου.
.
Η πρώτη κατέρρευσε στις εκλογές του Οκτωβρίου ,με τη συντριπτική ήττα του Κώστα Καραμανλή . Δέκα μονάδες πίσω από τον Παπανδρέου. Η δεύτερη κατέρρευσε στις εκλογές του Νοεμβρίου , με την συντριπτική ήττα της Ντόρας. Δέκα μονάδες πίσω από τον Σαμαρά . Αναρωτιέμαι αν το κακό θα τριτώσει και θα έχουμε κατάρρευση και της τρίτης δυναστείας ,των Παπανδρέου , με δέκα μονάδες διαφορά.
.
Πιστός στις προλήψεις πιστεύω πως το κακό , δεν μπορεί , θα τριτώσει. Οι λόγοι που οδήγησαν στην ανατροπή του Μπους από τον Ομπάμα , είναι οι ίδιοι που οδήγησαν στην ανατροπή της Ντόρας από τον Σαμαρά. Οι ίδιοι λόγοι θα οδηγήσουν, αργά η γρήγορα , και στην ανατροπή του Παπανδρέου.
.
Ο Καρατζαφέρης φαίνεται πως ετοιμάζεται να του "ανοίξει την πόρτα". Αν το θελήσει και ο Σαμαράς η υπόθεση θα είναι εύκολη. Το συγχαρητήριο τηλεγράφημα του Θεοδωράκη ,νομίζω πως είναι το "πράσινο φως", για μια τέτοια εξέλιξη. Δεν ξέρω γιατί , αλλά μου θυμίζει λίγο το "Καραμανλής η τάνκς".
.
Η εποχή του "αυτόματου πιλότου", της ελεύθερης αγοράς , που επέβαλλε μετριότητες στη διακυβέρνηση των κρατών τελείωσε Η "φουρτούνα"της οικονομικής κρίσης , και ο κίνδυνος της κατάρρευσης του συστήματος , επιβάλλουν ικανούς καπετάνιους στο τιμόνι. Διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος το καράβι να μην αντέξει την τρικυμία.

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥΣ

Εμείς οι υπογράφοντες την παρούσα διακήρυξη , ως ελεύθεροι άνθρωποι ,δεν αναγνωρίζουμε τη δικαιοδοσία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ-WHO), να επιβάλει γενικούς αναγκαστικούς εμβολιασμούς. Τα σώματά μας είναι δική μας κυρίαρχη ιδιοκτησία , (ανήκουν σε εμάς) και αποτελούν αντικείμενο αποκλειστικά της ατομικής μας αυτο-διάθεσης και αυτο-ορισμού.Κάθε προσπάθεια παραβίασης αυτής της πίστης , πρέπει να θεωρείται ως καταπάτηση του αναφερόμενου βασικού ανθρώπινου δικαιώματος.

Για το λόγο αυτό σημειώνουμε και τις εκλεγμένες κυβερνήσεις μας , ως συνυπεύθυνους και δηλώνουμε πως θα προβούμε σε κάθε νόμιμη ενέργεια ( αγωγή η και ασφαλιστικά μέτρα), στην περίπτωση που τα αναφαίρετα δικαιώματά μας , να έχουμε εμείς οι ίδιοι την επιλογή ,καταπατηθούν [....}

Ακολουθούν οι υπογραφές.

Αντιγραφή από ange-ta.blogspot.com

Υ.Γ. Στην προηγούμενη ανάρτησή μου με τίτλο ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ , δεν γνώριζα πως υπάρχει παγκόσμια αντίσταση κατά των εμβολιασμών. Το παραπάνω κείμενο δεν είναι παρά μια ακόμα ένδειξη πως στον παγκόσμιο ορίζοντα αρχίζει το γλυκοχάραμα της ελπίδας. Η αντίσταση των γιατρών κατά των εμβολιασμών, είναι μια καινούργια μορφή αγώνα των εργατών της επιστήμης , ενάντια στον επιστημονικό μεσαίωνα, ενάντια στα επιστημονικά "ιερατεία", ενάντια στον επιστημονικό φασισμό που κάποιοι επιδιώκουν να μας επιβάλλουν.
Το επιστημονικό προλεταριάτο αρχίζει να σηκώνει κεφάλι.
Και αυτό είναι η μόνη μας ελπίδα.

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ

Μέσα στη μαύρη απελπισία της οικονομικής κρίσης, ξεφυτρώνουν τα ελπιδοφόρα μηνύματα του "αύριο.
.
Η κατάρρευση της Καραμανλικής Ν.Δ.
.
Η "επανάσταση" των Σαμαρά Αβραμόπουλου για την συμμετοχή της βάσης στις εκλογές της ΝΔ.
.
Η αντικατάσταση της πολιτικής οικογενειοκρατίας από την αξιοκρατία. Όπως διαφαίνεται με την νίκη του Σαμαρά.
.
Η "επανάσταση" των γιατρών και νοσηλευτών ενάντια στο Ιατρικό και Φαρμακευτικό κατεστημένο , για το εμβόλιο της γρίπης.
.
Η "επανάσταση" των μηχανικών του Πολυτεχνείου για το ελεύθερο λογισμικό. Τον κομμουνισμό στη γνώση.
.
Η "επανάσταση" των δημοσιογράφων με τις ηλεκτρονικές εφημερίδες στο ίντερνετ.
.
Η "επανάσταση" των Γεωτεχνικών κατά της συμβατικής γεωργίας , με τις εναλλακτικές μορφές γεωργίας.
.
Η "επανάσταση" των εργαζομένων στις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας ,κατά της απαγόρευσης του συνδικαλισμού τους ,με την τελευταία απεργιακή κινητοποίηση
.
Η "επανάσταση" των blogers κατά των ελεγχόμενης πληροφόρησης των επιχειρηματικών ΜΜΕ.
.
Το βραβείο Νόμπελ στους μελετητές της συλλογικής διαχείρισης των φυσικών πόρων.
.
Όλα αυτά δεν είναι παρά σημάδια των καιρών για μια καλύτερη κοινωνία του αύριο.
.
Δεν είναι παρά τα πρώτα κύτταρα του εμβρύου της καινούργιας κοινωνίας , που γεννιέται μέσα στη μήτρα της γηρασμένης αστικής κοινωνίας.
.
Δεν είναι παρά οι πρώτες πυγολαμπίδες στο σκοτεινό τούνελ της οικονομικής κρίσης.
.
Δέν είναι παρά το πρώτο γλυκοχάραμα στον ορίζοντα της ελπίδας.
.
Ισχύει άραγε το "ο καιρός γαρ εγγύς"; Αυτό είναι άγνωστο.
.
Όμως υπάρχει ελπίδα.

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

ΔΕΞΙΑ - ΚΕΝΤΡΟ - ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σε άρθρο της Ελίζας Παπαδάκη στα ΝΕΑ διαβάζουμε ότι:
Από έρευνα του BBC , σε 29.000 πολίτες, από 27 χώρες προκύπτει πως:
1."μόλις το 11% δήλωσαν ικανοποιημένοι από τη λειτουργία του καπιταλισμού"
2."Λίγο πάνω από τους μισούς (51%) υποστήριζαν.....ισχυρότερη ρύθμιση τωναγορών και μεταρρυθμίσεις".
3."23%.....ότι χρειαζόμαστε ένα εντελώς νέο οικονομικό σύστημα"

Με τα στοιχεία αυτά μπορεί κανείς να πει και για τη χώρα μας ότι:
1. Ένα 10%-12% είναι η καθαρή Δεξιά.
2.Ένα 50%-55% είναι το "περίφημο" Κέντρο.
3.Ένα 20%-25% είναι η Αριστερά.

Έτσι μπορεί να εξηγηθεί γιατί στου Κέντρου.."την ποδιά σφάζονται παλληκάρια"

Έτσι μπορεί να εξηγηθεί το δημοσκοπικό ποσοστό , 18% του ΣΥΡΙΖΑ.(18% ΣΥΡΙΖΑ + 8% ΚΚΕ μας κάνουν το 25% του BBC).Για τον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχαν οι αντικειμενικές δυνατότητες να υπερβεί το 18%.Δεν μπόρεσε όμως να εκφράσει το αίτημα αυτής της Αριστεράς , για ένα άλλοοικονομικό μοντέλο. Τα "μερεμέτια" του υπάρχοντος συστήματος ,που πρότεινε,είναι επιθυμία και αίτημα του Κέντρου. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ ,κόντρα στις διακηρύξεις του, στήριξε το δικομματισμό.

Έτσι μπορεί να εξηγηθεί γιατί το ΚΚΕ δεν μπορεί να ξεπεράσει το 8%.Ο κόσμος της νέας Αριστεράς ζητάει ένα νέο οικονομικό μοντέλο , και όχι επιστροφή στα παλαιά .

Έτσι εξηγείται γιατί ο δικομματισμός "ζει και βασιλεύει". Βρίσκεται πιο κοντά στην ψυχρή λογική των αριθμών.
Η Αριστερά ,μια ζωή , προσπαθεί να κάνει την επιθυμία της πραγματικότητα . Όχι την πραγματικότητα επιθυμία της.

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

¨Οσα συμβαίνουν στο λιμάνι του Πειραιά
μου θυμίζουν μια παροιμία.
"Δυο γαϊ...ροι μάλωναν σε ξένη αχυρώνα"

Και λέω ξένο αχυρώνα ,γιατί το λιμάνι, δεν ανήκει ούτε στην κομματική ούτε στην συνδικαλιστική νομενκλατούρα , που τρώγονται μεταξύ τους.

Κάθε λιμάνι είναι ένας φυσικός πόρος. Είναι μια πλουτοπαραγωγική πηγή της κοινωνίας. Ένα δημόσιο αγαθό.

Δεκαετίες τώρα ,οι δύο μονομάχοι, "ασελγούν" πάνω στοφυσικό αυτό και δημόσιο αγαθό. Το καταληστεύουν ασύστολαγια το δικό τους συμφέρον. Ανταγωνίζονται για την κληρονομιά πάνω σε ένα σώμα που "χαροπαλεύει".

Αποτέλεσμα η μετατροπή του σε "κρανίου τόπο".Η περιβαλλοντική υποβάθμιση της περιοχής είναι δραματική.Ενας φυσικός παράδεισος έχει μετατραπεί σε κόλαση.

Και όμως θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πρότυπο πράσινης ανάπτυξης.Όσοι την ευαγγελίζονται , "ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".Ας παντρέψουν την επιχειρηματική με την περιβαλλοντική ανάπτυξη.

Ας συνδυάσουν την κατασκευή ενός σύγχρονου εμπορικού λιμανιούμε μια ουσιαστική ανάπλαση της περιοχής. Με τη μετατροπή της σε χώρο αναψυχής. Όχι χώρο προς "αποφυγείν". Ένα χώρο που θα εξασφαλίζει δουλειά όχι μόνο στους λιμενεργάτες Αλλά και στους εργάτες ανάπλασης και περιβαλλοντικήςανάπτυξης της περιοχής.

Ναι στα πλοία της COSCO. Ναι όμως και σε μια καθαρή θάλασσα.Στην καθαρή και ατμόσφαιρα. Ναι στις καθαρές ακτές.Ναι σε οικολογικές κατασκευές.

Φτάνει πιά η καταλήστευση των φυσικών πόρων , από τα μεγάλα συμφέροντα και τις εργατικές συντεχνίες.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ,αντί να "κοκκινίζουν" για το λιμάνι ,το έριξαν στις "καρέκλες".

Και η Αριστερά "παλιά μου τέχνη κόσκινο".

Όσο για τον ανήσυχο πολίτη , μονόδρομος η αποχή και η αδιαφορία.

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ

Η ταινία του Βούλγαρη "Ψυχή βαθιά" επανέφερε στο προσκήνιο,το ερώτημα ποιος κέρδισε από τον εμφύλιο.
.
Δεν έζησα τον εμφύλιο για να μπορώ να δώσω μια απάντηση. Τριών χρόνων τότε παιδί, δεν μπορεί να θυμάμαι τίποτε. Έζησα όμως τον "εμφύλιο δεύτερης γενιάς" και μπορώ να απαντήσω.
.
Με το Γιώργο ήμασταν φίλοι και συμμαθητές στο Γυμνάσιο και στο Πανεπιστήμιο. Αγροτόπαιδα από κοντινά χωριά. Μετά το πανεπιστήμιο συνάδελφοι στο "Δημόσιο".
.
Από την μεταπολίτευση βρεθήκαμε σε αντίπαλα κομματικά στρατόπεδα. Στις βουλευτικές και συνδικαλιστικές "μάχες", πυροβολούσαμε ο ένας τον άλλον. Ο πόλεμος μας απομάκρυνε. Η φιλία μαράζωσε. Οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων παραμερίστηκαν.
.
Σήμερα σαράντα χρόνια μετά τα πράγματα άλλαξαν. Απογοητευμένοι και οι δύο από την κατάσταση στο Δημόσιο, φύγαμε με πρόωρη σύνταξη. Ο εμφύλιος τελείωσε. Ξαναβρεθήκαμε με το Γιώργο. Τα ξαναείπαμε. Θυμηθήκαμε τα παλιά.΄Η παλιά φιλία ξαναζωντάνεψε.
.
Αν μας ρωτούσε κανείς σήμερα ,ποιος κέρδισε από τον δικό μας εμφύλιο , θα απαντούσαμε και οι δύο: Τα λαμόγια του δημοσίου , τα μεγάλα, ντόπια και ξένα, βιομηχανικά και τραπεζικά συγκροτήματα . Εμείς είμαστε , και οι δύο, θύματα αυτού του εμφυλίου.
.
Αφορμή για τα παραπάνω μου έδωσε η εκπομπή της Παναγιωταρέα στην ΝΕΤ. Καλεσμένοι οι δύο νεαροί πρωταγωνιστές της ταινίας του Βούλγαρη. Σε ερώτηση της Παναγιωταρέα : ποτέ πια εμφύλιος πόλεμος ; Ο νεαρός απάντησε αυθόρμητα , αν κατάλαβα καλά: Μα και τώρα έχουμε εμφύλιο. Σκέφθηκα πόσο δίκαιο έχει. Στις μέρες μας ζούμε τον εμφύλιο τρίτης γενιάς.
.
Και σήμερα είμαστε χωρισμένοι στο γαλάζιο και στο πρασινοκόκκινο στρατόπεδα. Στον "εθνικό στρατό" των Stagers , και στον "δημοκρατικό στρατό" των ανέργων. Τα γαλάζια παιδιά "πυροβολούν"ενάντια στα πράσινα και αντίστροφα. Ο νεαρός των ΜΑΤ ενάντια στον αδερφό του , στη διαδήλωση. Η νεαρή κοπέλα της διαδήλωσης ενάντια στο φίλο της των ΜΑΤ.
.
Αν ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Τότε η πολιτική είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα. Ο εμφύλιος συνεχίζεται με τα εγγόνια των πρωταγωνιστών του εμφυλίου του 49.
.
Ποιος θα βγει και σήμερα κερδισμένος; Μα αυτοί που κέρδιζαν πάντα. Οι έμποροι όλων των εμφυλίων. Οι μαυραγορίτες χθες , τα "λαμόγια"σήμερα, μαζί με τα ίδια πάντα αφεντικά.Τα μεγάλα βιομηχανικά και τραπεζικά συγκροτήματα.
.
Αν το "δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού:
Τότε "το τρις εξαμαρτείν" ίσον "εγκληματείν"

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ..ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ

Εδώ και είκοσι χρόνια όλοι μας μιλάμε για μια "αειφόρο ανάπτυξη", για μια "βιώσιμη ανάπτυξη". Σε πείσμα όλων η ζωή μας απάντησε με το "γερό χαστούκι", μιας πρωτοφανούς κρίσης.

Αειφόρος ανάπτυξη δεν σημαίνει παρά ,συνεχόμενη , μόνιμη , "αθάνατη " ανάπτυξη. Σημαίνει ανάπτυξή ,χωρίς ύφεση , χωρίς κρίση. Σημαίνει αιώνια ανάπτυξη.

Αειφόρος ανάπτυξη: Μια ουτοπική επιθυμία των προνομιούχων αυτής της κοινωνίας Μία παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του. Μια προσπάθεια να κάνουμε την επιθυμία μας πραγματικότητα , κόντρα στην ίδια την πραγματικότητα.

Και αναρωτιέμαι: Είναι δυνατόν να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς ύφεση και κρίση; Και αντίστροφα είναι δυνατόν να υπάρχει ύφεση και κρίση χωρίς την ανάπτυξη; Η σημερινή κρίση δεν είναι αποτέλεσμα της "χθεσινής" ανάπτυξης; Και η "χθεσινή" ανάπτυξη δεν ήταν αποτέλεσμα της προηγούμενης κρίσης;

Ανάπτυξη και κρίση είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Της οικονομίας κάθε κοινωνίας. Δεν μπορεί να υπάρξει η μία χωρίς την άλλη. Όπως,στον μαγνήτη , δεν μπορεί να υπάρξει θετικός πόλος χωρίς τον αρνητικό. Η αντίθεση , ανάπτυξη - κρίση είναι η ατμομηχανή της κοινωνικής προόδου.

Όποιος επιδιώκει να πετύχει την αειφορία ενός αναπτυξιακού μοντέλου , το πληρώνει ακριβά με μια ακόμη μεγαλύτερη κρίση.

Κανένα μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης δεν ήταν στο παρελθόν , ούτε μπορεί να είναι και στο μέλλον αειφορικό. Αυτό μας διδάσκει η ιστορία του φεουδαρχικού αλλά και του κομμουνιστικού μοντέλου. Οι προνομιούχοι αυτών των συστημάτων πίστευαν στην αειφορία τους. Το πλήρωσαν ακριβά με μια κατάρρευση , και αμέτρητα θύματα της φτωχολογιάς.

Οι νόμοι της οικονομίας είναι αμέτρητοι. Αυτοί που γνωρίζουμε είναι ελάχιστη. Κάθε οικονομική κρίση είναι ένα κόκκινο λαμπάκι που μας προειδοποιεί πως κάποιον άγνωστο νόμο παραβιάζουμε Όταν τον ανακαλύψουμε και τον εφαρμόσουμε στην πράξη ,έρχεται η ανάπτυξη Μέχρι κάποια νέα παραβίαση κάποιου άγνωστου νόμου μας ξανανάψει το κόκκινο λαμπάκι της κρίσης. Η κοινωνία προχωράει στο δρόμο της εξέλιξης παρακολουθώντας το σηματοδότη του πράσινου(ανάπτυξη) και του κόκκινου (κρίση) σήματος.

Η θεωρία της αειφορικής ανάπτυξης δεν είναι παρά μια αντιδραστική ουτοπία των προνομιούχων αυτής της κοινωνίας.

Όσο περισσότερο επιμένουν και προσμένουν από αυτήν την θεωρία , τόσο η επόμενη κρίση θα είναι μεγαλύτερη. Όσο εξακολουθούμε να πιστεύουμε σ΄αυτό το δόγμα ,τόσο τα θύματα της επόμενης κρίσης θα είναι πολύ περισσότερα.

Κάθε μοντέλο ανάπτυξης είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Όπως δεν μπορεί να υπάρξει "αειφορία", δηλαδή αθανασία για τους ζωντανούς οργανισμούς , το ίδιο δεν μπορεί να υπάρξει και για τα μοντέλα ανάπτυξης.

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

GOLDEN BOYS --STAGE BOYS



Κοινωνία των άκρων.

Από τη μια μεριά τα χρυσά παιδιά.

Από την άλλη τα παιδιά δούλοι.

500.000 ευρώ το χρόνο οι πρώτοι.

5.000 ευρώ το χρόνο οι δεύτεροι.

Ένας μισθός golden....100 μισθοί stage.

Είναι δυνατόν η δουλειά του ενός

να αξίζει όσο η δουλειά των 100 ;

Με τους μισθούς 200 μόνο golden

πληρώνονται τα "χαρτζηλίκια" 20.000 stagiers.

Γιατί δεν ξεκινήσατε από του πρώτους ;

Μα ξεκινάτε από τους δεύτερους.

Αυτή είναι η ανακατανομή εισοδήματος;

Παίρνουμε από τους αδύναμους και

αφήνουμε άθιχτους τους δυνατούς;

Τα παιδιά των stage είναι γαλάζια.

Οι golden "κουμπάροι" είναι πράσινοι;

Η "τελευταία τρύπα του ζουρνά"

θα πληρώσει πάλι την κρίση;

Φαίνεται πως για μια ακόμη φορά

ισχύσει το " τί έχεις Γιάννη

τι είχα παντα".


Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΔΑ


Ο τίτλος δανεικός από το ιστολόγιο marianaοnice.blogspot.com.

Θυμήθηκα το χαρακτηρισμό της Παπαρήγα για τις προγραμματικές δηλώσεις. "Εμπόριο φόβου ,εμπόριο ελπίδας".

Δεν είμαι ΚΚΕ ου τε βέβαια και αντι-ΚΚΕ.
Όμως "το σωστό να λέγεται". Έχει δίκαιο η Αλέκα.

Μας πουλάνε το
φόβο της οικονομικής κατάρρευσης.
Μας πουλάνε το φόβο της ανεργίας.
Μας πουλάνε το φόβο της τρομοκρατίας
Μας πουλάνε το φόβο της πανδημίας της γρίπης.
Μας πουλάνε το φόβο της δραματικής κλιματικής αλλαγής
Μας πουλάνε το φόβο της περιβαλλοντικής καταστροφής.
Μας πουλάνε...Μας πουλάνε ...."Μας πουλάνε και μας αγοράζουνε".

Όταν παραλύσει η συνείδησή μας από το φόβο.
Όταν η νεολαία βγαίνει ασυγκράτητη στού δρόμους.
Όταν η ακρίβεια,η ανεργία , η φτώχεια ρίχνουνε λάδι στη φωτιά του φόβου.
Τότε αλλάζουνε το χρώμα της και μας ξαναπουλάνε ελπίδα.

Μας ξαναπουλάνε ελπίδα για καλύτερες μέρες.
Μας ξαναπουλάνε ελπίδα για καλύτερο κράτος.
Μας ξαναπουλάνε Ελπίδα για καλύτερο εισόδημα.
Μας ξαπουλάνε ελπίδα για καλύτερη παιδεία,υγεία,πρόνοια.
Μας ξαναπουλάνε .. Μας ξαναπουλάνε..."Μας ξαναπουλάνε και μας ξανααγοράζουνε"

Και εμείς πληρώνουμε για αυτή την αγορά.
Πληρώνουμε με την ψήφο μας. Πληρώνουμε με την ανοχή μας.
Μέχρι να διαπιστώσουμε πως: "άνθρακες ο θησαυρός" της ελπίδας.
Και δώσ΄του πάλι από την αρχή ώσπου να ξαναβγούνε στο "παζάρι".

Δεν διαφωνώ με όσους, σ΄άυτές τις εκλογές,ψήφισαν ΠΑΣΟΚ.
Κάτω από τις σημερινές συνθήκες δεν υπήρχε άλλος δρόμος.
Η μόνη πόρτα που έγραφε "ελπίδα" ,ήταν στο "διαμέρισμα" ΠΑΣΟΚ.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να εκπληρωθεί η ελπίδα μας.
Ο μόνος δρόμος είναι η διάψευση της ελπίδας.
Μέσα από την επαναλαμβανόμενη διάψευσή της μπορεί να εκπληρωθεί η ελπίδα.

ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ Ε Π Ι Σ Τ Ρ Ο Φ Η


Μετά από μια αναγκαστική εξάμηνη απουσία , επιστρέφω και πάλι με μεγάλη μου χαρά στον όμορφο κόσμο του ίντερνετ. Η επιστροφή μου αυτή συνοδεύεται από κάποιες αλλαγές στο προφίλ μου για τις οποίες αισθάνομαι την υποχρέωση να δώσω κάποιες εξηγήσεις.

Η πρώτη αλλαγή αφορά στο γεγονός ότι είμαι πλέον παππούς και αυτό θα ήθελα να το γνωρίζουν οι αναγνώστες.

Η δεύτερη αλλαγή αφορά στη γνωστοποίηση της ηλικίας μου. Γιατί μπορεί να είμαι παππούς αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είμαι και γέρος. Αν η κόρη μου αποφάσισε να με κάνει με το ζόρι παππού , αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί να με κάνει με το ζόρι και γέρο. Όμως χαλάλι της άξιζε το κόπο. Πιστεύω όμως παράλληλα πως , η ηλικία μαζί με το φύλο , είναι δυο στοιχεία απαραίτητα για το προφίλ κάθε ιστολόγου. Ο κάθε αναγνώστης πρέπει να γνωρίζει τουλάχιστον αυτά τα δύο στοιχεία ενός προφίλ για να γνωρίζει , περίπου σε ποιόν απευθύνεται. Ανήκω στο 3% - 5% των εξηντάρηδων που χρησιμοποιούν την μπλοκόσφαιρα. Δεν ξέρω αν το στοιχείο αυτό είναι θετικό η αρνητικό για κάποιο ιστολόγιο. Η πράξη θα το δείξει.

Η τρίτη αλλαγή αφορά τον τόπο κατοικίας. Μετά από δεκαετή , σχεδόν , παραμονή μου στην Αθήνα , σαν επαρχιώτης πρόσφυγας , πραγματοποίησα μια "επιστροφή στις ρίζες". Για λόγους ανωτέρας βίας ( όχι προσωπικούς) επέστρεψα στο σπίτι όπου για 25 σχεδόν χρόνια έζησε όλη η οικογένεια και που τώρα μένω μόνος. Έφυγα από τα καυσαέρια της Αθήνας για να ζήσω σε μια εξοχική κατοικία 200 τ.μ. , μέσα σε ένα περιβόλι 7 στρεμμάτων. Έφυγα από την κόλαση της Αθήνας για να ζήσω στον παράδεισο της εξοχής . Αλλά ............εννοείται μόνος.

Η εξάμηνη απουσία μου οφείλεται στο γεγονός πως δεν υπήρχε τηλεφωνική σύνδεση. Είναι η πρώτη μέρα που , επί τέλους , έγινε δυνατή η σύνδεση με το ίντερνετ και μπορώ να κάνω αυτήν την ανάρτηση.

Ζητώ συγνώμη από τους αναγνώστες αυτού του ιστολογίου , αλλά δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Από εδώ και πέρα , εξαιτίας και της μοναξιάς της επαρχίας , θα αποτελεί τη σημαντικότερη δημιουργική μου απασχόληση. Το μοναδικό μεταφορικό μέσο για μια συνεχή περιπλάνηση στις γειτονιές του ίντερνετ. Ο Αντί-λογος του παππού ,πάντα κάτι θα έχει να πει στη γειτονιά των νέων , των .. μέσης ηλικίας αλλά και στη "φτωχογειτονιά " των παππούδων

Από τις 4 του Οκτώβρη και μετά στη χώρα γίνονται σημαντικές αλλαγές Πολιτικές , οικονομικές αλλά και κοινωνικές. Το έμπειρο μάτι του παππού κάτι θα έχει να πει για αυτή τη νέο-μεταπολίτευση.



Καλό χειμώνα .

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ Η ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑΖΟΥΜΕ;

.
Στην εποχή μας το ερώτημα "ζεις για να τρως η τρως για να ζεις" έχει από την ίδια τη ζωή μετεξελιχθεί στο ερώτημα "ζεις για να καταναλώνεις η καταναλώνεις για να ζεις". Σήμερα πλέον ζούμε στην εποχή της καταναλωτικής κοινωνίας. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ζουν για να καταναλώνουν Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις Όμως υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
.
Η απάντηση μου στο σημερινό ερώτημα του μπαρπμα-Θόδωρου θα ήταν: Κανένα από τα δύο δεν είναι σωστό μα και κανένα από τα δύο δεν είναι λάθος. Το λάθος βρίσκεται στο ερώτημα που μου τέθηκε. Στην απάντηση αυτή με οδηγούν οι σκέψεις και η λογική του μπάρμπα-Κάρολου(Μαρξ).
.
Ο Μαρξ μας δίδαξε πως στη φύση και στην κοινωνία δεν ισχύει η Αριστοτελική τυπική λογική. Δεν ισχύει το "η το ένα η το άλλο". Δεν ισχύει το η το καλό η το κακό. Η το Α η το Β. Η το ζωντανό η το νεκρό. Στην αντικειμενική πραγματικότητα δεν υπάρχει το διαζευκτικό "η". Υπάρχουν οι νόμοι της διαλεκτικής λογικής όπου στη θέση του "η" ,μπαίνει το "και". Ισχύει και το ένα και το άλλο. Και καλό και κακό. Ουδέν κακόν αμιγές καλού έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Δεν ισχύει το "η αρνητικό η θετικό". Δεν υπάρχει αρνητικό χωρίς το αντίστοιχό του θετικό. Δεν ισχύει το "η ζωντανό η νεκρό". Σε κάθε ζωντανό πλάσμα λίγα δευτερόλεπτα πριν
ένα κομμάτι του εαυτού έχει πεθάνει. Όλα τα υπαρκτά στοιχεία βρίσκονται σε μια σχέση αλληλεπίδρασης , αλληλεξάρτησης , και αλληλοεξέλιξης.
.
Η ποιότητα ζωής και η ποσότητα της κατανάλωσης δεν βρίσκονται σε αντίθεση μεταξύ τους. Υπάρχει μια διαλεκτική σχέση αλληλεπίδρασης, αλληλεξάρτησης και διαρκής εξέλιξη και των δύο από ένα κατώτερο προς ένα ανώτερο στάδιο. Η καλή ποιότητα ζωής έχει ανάγκη μια αυξημένη κατανάλωση ,και η αυξημένη κατανάλωση μια καλή ποιότητα ζωής.
.
Το πρόβλημα της σημερινής κοινωνίας δεν είναι η υπερκατανάλωση. Το πρόβλημα βρίσκεται στην ποιότητα της υπερκατανάλωσης. Η κατανάλωση είναι η ίδια η ζωή του ανθρώπου. Όσο περισσότερο καταναλώνει τόσο περισσότερο ζει Όσο περισσότερο οξυγόνο, τροφή, ενδυμασία, κατοικία, σωματική και πνευματική εργασία καταναλώνει ο άνθρωπος τόσο περισσότερο και καλύτερα ζει.
.
Το πρόβλημα βρίσκεται στην ποιότητα της κατανάλωσης. Στο κατά πόσο η κατανάλωση εξυπηρετεί πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες η εξυπηρετεί τις ανάγκες μιας κερδοσκοπικής κατανάλωσης. Η υπερπαραγωγή και υπερκατανάλωση υποβαθμισμένων ποιοτικά υλικών και πνευματικών προϊόντων οδηγεί σε μια υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής. Μια ποιότητα αυτών των προϊόντων που θα εξυπηρετούσε τις ανθρώπινες ανάγκες , με την ίδια ποσότητα κατανάλωσης, θα οδηγούσε σε μια άλλη ποιότητα ζωής.
.
Το δίλημμα "ζω για να καταναλώνω η καταναλώνω για να ζω ",ουσιαστικά δεν υπάρχει στη ζωή. Ζούμε για να καταναλώνουμε και καταναλώνουμε για να ζούμε. Για μια καλή ποιότητα ζωής, για μια ευτυχισμένη ζωή χρειαζόμαστε περισσότερη και καλύτερη κατανάλωση. Αλλά και για μια καλύτερη και περισσότερη κατανάλωση χρειαζόμαστε μια άλλη ποιότητα ζωής.
.
Ζωή και κατανάλωση δεμένα χέρι-χέρι ,το ένα επηρεάζει το άλλο , και τα δύο μαζί εξελίσσονται, μεταβάλλονται προς ένα ανώτερο στάδιο. Μόνο που η εξέλιξη αυτή δεν είναι συνεχής και ευθύγραμμη. Προχωράει με τη μέθοδο του "ένα βήμα πίσω δυο βήματα μπροστά". Στην εποχή που ζούμε βρισκόμαστε στη φάση του "ένα βήμα πίσω". Αναγκαία φάση για να κάνουμε τα δύο βήματα μπροστά.

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΩΣ Η ΤΡΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΕΙΣ

.
Όταν ήμουνα μικρός αντιμετώπιζα ένα σοβαρό πρόβλημα. Στο χωριό όπου ζούσα το όνομά μου ,Ζήσης, προφέρονταν Ζήσ΄. Όταν περνούσα έξω από το καφενείο του χωριού, ένας γέρος σοφός, ο μπαρμπα -Θόδωρος, με καλούσε κοντά του και με ρωτούσε. ¨Ελα εδώ Ζήσ΄και πέσμου. Ζεις για να τρως η τρως για να ζεις; Κάθε φορά που περνούσα η ίδια ερώτηση .Έπρεπε να δώσω μια απάντηση. Και φυσικά δεν μπορούσα παρά να απαντήσω ότι τρώω για να ζήσω. Γιατί αυτό πραγματικά συνέβαινε.
.
Σήμερα ,αρκετές δεκαετίες μετά, με μεγάλα πλέον παιδιά, ο γέρος επανήλθε δριμύτερος στη μνήμη μου. Έλα εδώ Ζησ και πέσμου, μου επαναλαμβάνει. Ζεις για να τρως η τρως για να ζεις
.
Και εγώ αναρωτιέμαι γιατί τώρα; Τι τον έπιασε ξαφνικά και με ταλαιπωρεί. Γιατί τόσες δεκαετίες , μακριά από το χωριό και απόφοιτο Πανεπιστημίου με είχε ξεχάσει; Γιατί τέλος με άφησε μόνο μου και ακολούθησα μια πορεία αντίθετη από την απάντηση που του έδωσα όταν ήμουν μικρός; Γιατί "έζησα για να τρώω " και όχι το αντίθετο που του είχα πει; Ποιο ήταν το σωστό και ποιο το λάθος;
.
Ερώτημα βασανιστικό. Το βάρος του λάθους ασήκωτο Και ο αδέκαστος κριτής μου ζητάει απολογία. Γιατί κάποιο από τα δύο που έκανα στη ζωή μου ήταν λάθος. Δεν μπορεί να είναι και τα δύο σωστά. Και μαζί με αυτά το ενοχλητικό ερώτημα. Γιατί το ίδιο ερώτημα δεν το έκανα και εγώ ποτέ στα παιδιά μου;
.
Η κατάσταση δύσκολη. Ο μπαρμπα Θόδωρος δεν λέει να φύγει από το μυαλό μου. Ευτυχώς στην κρίσιμη αυτή στιγμή με θυμήθηκε ο μπαρμπα Κάρολος (ο Μάρξ). Άσε τον μπαρμπα-Θόδωρο να λέει , με συμβουλεύει Πήγαινε στο Κεφάλαιο εκεί που γράφω: " Δεν κάνει η συνείδηση το κοινωνικό Είναι αλλά το κοινωνικό Είναι τη συνείδηση"
.
Κατάλαβα απαντάω. Η αγροτική κοινωνία του χωριού δεν ήταν,και δεν μπορούσε να είναι καταναλωτική. Υποχρεωτικά " έτρωγες για να ζεις". Και να ήθελες δεν μπορούσες "να ζεις για να τρως". Αυτός που θα έκανε το δεύτερο θα ήταν "ο τρελός του χωριού", ο περιθωριακός. Η συνείδηση έπρεπε να προσαρμοστεί στην κοινωνική πραγματικότητα. Και το έκανε. Η απάντηση ήταν απλή "τρώω για να ζήσω".
.
Η Κοινωνία η αστική έγινε καταναλωτική κοινωνία. Που σημαίνει "ζω για να τρώω", για να καταναλώνω. Όποιος πάει κόντρα είναι ο "τρελός της πόλης". ο περιθωριακός της πόλης. Η σωστή απάντηση στο ερώτημα σήμερα είναι: "Ζω για να τρώω",για να καταναλώνω. Η συνείδησή για άλλη μια φορά "υποκλίθηκε" μπροστά στην αντικειμενική , κοινωνική πραγματικότητα.
.
Ο ΄"τρελός του χωριού", έγινε ο "φυσιολογικός" της πόλης. Και αντίστροφα ο "φυσιολογικός" του χωριού έγινε "ο τρελός της πόλης".
.
Σήμερα με την οικονομική κρίση το ερώτημα επανέρχεται. Τόσο ο Καραμανλής όσο και το οικολογικό κίνημα μας λένε: τέρμα αυτά που ξέρετε. Ζείτε για να καταναλώνεται, "ζείτε για να τρώτε". Αυτό ήταν λάθος .Έχουμε κρίση οικονομική και πρέπει να καταναλώνεται όσα χρειάζεται για να ζείτε. Από τώρα και στο εξής θα "τρώτε για να ζείτε".
.
Ο μπαρμπα-Θώδορος φαίνεται να δικαιώνεται. Ο μπαρμπα-Κάρολος δεν διαψεύδεται αλλά και δεν δικαιώνεται.
.
Ποιά απάντηση πρέπει να δώσω σήμερα στον μπαρμπα-Θόδωρο; Και τι συμβουλή θα μου έδινε ο μπαρμπα- Κάρολος(Μάρξ) αν ζούσε σήμερα;
.
( Η απάντηση στην επόμενη ανάρτηση , αφού διαβάσω και τα σχόλια όσων θα μου κάνουν την τιμή να αφήσουν το σχόλιό τους)