ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ..ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ

Εδώ και είκοσι χρόνια όλοι μας μιλάμε για μια "αειφόρο ανάπτυξη", για μια "βιώσιμη ανάπτυξη". Σε πείσμα όλων η ζωή μας απάντησε με το "γερό χαστούκι", μιας πρωτοφανούς κρίσης.

Αειφόρος ανάπτυξη δεν σημαίνει παρά ,συνεχόμενη , μόνιμη , "αθάνατη " ανάπτυξη. Σημαίνει ανάπτυξή ,χωρίς ύφεση , χωρίς κρίση. Σημαίνει αιώνια ανάπτυξη.

Αειφόρος ανάπτυξη: Μια ουτοπική επιθυμία των προνομιούχων αυτής της κοινωνίας Μία παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του. Μια προσπάθεια να κάνουμε την επιθυμία μας πραγματικότητα , κόντρα στην ίδια την πραγματικότητα.

Και αναρωτιέμαι: Είναι δυνατόν να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς ύφεση και κρίση; Και αντίστροφα είναι δυνατόν να υπάρχει ύφεση και κρίση χωρίς την ανάπτυξη; Η σημερινή κρίση δεν είναι αποτέλεσμα της "χθεσινής" ανάπτυξης; Και η "χθεσινή" ανάπτυξη δεν ήταν αποτέλεσμα της προηγούμενης κρίσης;

Ανάπτυξη και κρίση είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Της οικονομίας κάθε κοινωνίας. Δεν μπορεί να υπάρξει η μία χωρίς την άλλη. Όπως,στον μαγνήτη , δεν μπορεί να υπάρξει θετικός πόλος χωρίς τον αρνητικό. Η αντίθεση , ανάπτυξη - κρίση είναι η ατμομηχανή της κοινωνικής προόδου.

Όποιος επιδιώκει να πετύχει την αειφορία ενός αναπτυξιακού μοντέλου , το πληρώνει ακριβά με μια ακόμη μεγαλύτερη κρίση.

Κανένα μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης δεν ήταν στο παρελθόν , ούτε μπορεί να είναι και στο μέλλον αειφορικό. Αυτό μας διδάσκει η ιστορία του φεουδαρχικού αλλά και του κομμουνιστικού μοντέλου. Οι προνομιούχοι αυτών των συστημάτων πίστευαν στην αειφορία τους. Το πλήρωσαν ακριβά με μια κατάρρευση , και αμέτρητα θύματα της φτωχολογιάς.

Οι νόμοι της οικονομίας είναι αμέτρητοι. Αυτοί που γνωρίζουμε είναι ελάχιστη. Κάθε οικονομική κρίση είναι ένα κόκκινο λαμπάκι που μας προειδοποιεί πως κάποιον άγνωστο νόμο παραβιάζουμε Όταν τον ανακαλύψουμε και τον εφαρμόσουμε στην πράξη ,έρχεται η ανάπτυξη Μέχρι κάποια νέα παραβίαση κάποιου άγνωστου νόμου μας ξανανάψει το κόκκινο λαμπάκι της κρίσης. Η κοινωνία προχωράει στο δρόμο της εξέλιξης παρακολουθώντας το σηματοδότη του πράσινου(ανάπτυξη) και του κόκκινου (κρίση) σήματος.

Η θεωρία της αειφορικής ανάπτυξης δεν είναι παρά μια αντιδραστική ουτοπία των προνομιούχων αυτής της κοινωνίας.

Όσο περισσότερο επιμένουν και προσμένουν από αυτήν την θεωρία , τόσο η επόμενη κρίση θα είναι μεγαλύτερη. Όσο εξακολουθούμε να πιστεύουμε σ΄αυτό το δόγμα ,τόσο τα θύματα της επόμενης κρίσης θα είναι πολύ περισσότερα.

Κάθε μοντέλο ανάπτυξης είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Όπως δεν μπορεί να υπάρξει "αειφορία", δηλαδή αθανασία για τους ζωντανούς οργανισμούς , το ίδιο δεν μπορεί να υπάρξει και για τα μοντέλα ανάπτυξης.