ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ Η ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑΖΟΥΜΕ;

.

Στην εποχή μας το ερώτημα "ζεις για να τρως η τρως για να ζεις" έχει από την ίδια τη ζωή μετεξελιχθεί στο ερώτημα "ζεις για να καταναλώνεις η καταναλώνεις για να ζεις". Σήμερα πλέον ζούμε στην εποχή της καταναλωτικής κοινωνίας. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ζουν για να καταναλώνουν Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις Όμως υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

.

Η απάντηση μου στο σημερινό ερώτημα του μπαρπμα-Θόδωρου θα ήταν: Κανένα από τα δύο δεν είναι σωστό μα και κανένα από τα δύο δεν είναι λάθος. Το λάθος βρίσκεται στο ερώτημα που μου τέθηκε. Στην απάντηση αυτή με οδηγούν οι σκέψεις και η λογική του μπάρμπα-Κάρολου(Μαρξ).

.

Ο Μαρξ μας δίδαξε πως στη φύση και στην κοινωνία δεν ισχύει η Αριστοτελική τυπική λογική. Δεν ισχύει το "η το ένα η το άλλο". Δεν ισχύει το η το καλό η το κακό. Η το Α η το Β. Η το ζωντανό η το νεκρό. Στην αντικειμενική πραγματικότητα δεν υπάρχει το διαζευκτικό "η". Υπάρχουν οι νόμοι της διαλεκτικής λογικής όπου στη θέση του "η" ,μπαίνει το "και". Ισχύει και το ένα και το άλλο. Και καλό και κακό. Ουδέν κακόν αμιγές καλού έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Δεν ισχύει το "η αρνητικό η θετικό". Δεν υπάρχει αρνητικό χωρίς το αντίστοιχό του θετικό. Δεν ισχύει το "η ζωντανό η νεκρό". Σε κάθε ζωντανό πλάσμα λίγα δευτερόλεπτα πριν

ένα κομμάτι του εαυτού έχει πεθάνει. Όλα τα υπαρκτά στοιχεία βρίσκονται σε μια σχέση αλληλεπίδρασης , αλληλεξάρτησης , και αλληλοεξέλιξης.

.

Η ποιότητα ζωής και η ποσότητα της κατανάλωσης δεν βρίσκονται σε αντίθεση μεταξύ τους. Υπάρχει μια διαλεκτική σχέση αλληλεπίδρασης, αλληλεξάρτησης και διαρκής εξέλιξη και των δύο από ένα κατώτερο προς ένα ανώτερο στάδιο. Η καλή ποιότητα ζωής έχει ανάγκη μια αυξημένη κατανάλωση ,και η αυξημένη κατανάλωση μια καλή ποιότητα ζωής.

.

Το πρόβλημα της σημερινής κοινωνίας δεν είναι η υπερκατανάλωση. Το πρόβλημα βρίσκεται στην ποιότητα της υπερκατανάλωσης. Η κατανάλωση είναι η ίδια η ζωή του ανθρώπου. Όσο περισσότερο καταναλώνει τόσο περισσότερο ζει Όσο περισσότερο οξυγόνο, τροφή, ενδυμασία, κατοικία, σωματική και πνευματική εργασία καταναλώνει ο άνθρωπος τόσο περισσότερο και καλύτερα ζει.

.

Το πρόβλημα βρίσκεται στην ποιότητα της κατανάλωσης. Στο κατά πόσο η κατανάλωση εξυπηρετεί πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες η εξυπηρετεί τις ανάγκες μιας κερδοσκοπικής κατανάλωσης. Η υπερπαραγωγή και υπερκατανάλωση υποβαθμισμένων ποιοτικά υλικών και πνευματικών προϊόντων οδηγεί σε μια υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής. Μια ποιότητα αυτών των προϊόντων που θα εξυπηρετούσε τις ανθρώπινες ανάγκες , με την ίδια ποσότητα κατανάλωσης, θα οδηγούσε σε μια άλλη ποιότητα ζωής.

.

Το δίλημμα "ζω για να καταναλώνω η καταναλώνω για να ζω ",ουσιαστικά δεν υπάρχει στη ζωή. Ζούμε για να καταναλώνουμε και καταναλώνουμε για να ζούμε. Για μια καλή ποιότητα ζωής, για μια ευτυχισμένη ζωή χρειαζόμαστε περισσότερη και καλύτερη κατανάλωση. Αλλά και για μια καλύτερη και περισσότερη κατανάλωση χρειαζόμαστε μια άλλη ποιότητα ζωής.

.

Ζωή και κατανάλωση δεμένα χέρι-χέρι ,το ένα επηρεάζει το άλλο , και τα δύο μαζί εξελίσσονται, μεταβάλλονται προς ένα ανώτερο στάδιο. Μόνο που η εξέλιξη αυτή δεν είναι συνεχής και ευθύγραμμη. Προχωράει με τη μέθοδο του "ένα βήμα πίσω δυο βήματα μπροστά". Στην εποχή που ζούμε βρισκόμαστε στη φάση του "ένα βήμα πίσω". Αναγκαία φάση για να κάνουμε τα δύο βήματα μπροστά.