Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

¨Οσα συμβαίνουν στο λιμάνι του Πειραιά

μου θυμίζουν μια παροιμία.

"Δυο γαϊ...ροι μάλωναν σε ξένη αχυρώνα"

Και λέω ξένο αχυρώνα ,γιατί το λιμάνι, δεν ανήκει ούτε στην κομματική ούτε στην συνδικαλιστική νομενκλατούρα , που τρώγονται μεταξύ τους.

Κάθε λιμάνι είναι ένας φυσικός πόρος. Είναι μια πλουτοπαραγωγική πηγή της κοινωνίας. Ένα δημόσιο αγαθό.

Δεκαετίες τώρα ,οι δύο μονομάχοι, "ασελγούν" πάνω στοφυσικό αυτό και δημόσιο αγαθό. Το καταληστεύουν ασύστολαγια το δικό τους συμφέρον. Ανταγωνίζονται για την κληρονομιά πάνω σε ένα σώμα που "χαροπαλεύει".

Αποτέλεσμα η μετατροπή του σε "κρανίου τόπο".Η περιβαλλοντική υποβάθμιση της περιοχής είναι δραματική.Ενας φυσικός παράδεισος έχει μετατραπεί σε κόλαση.

Και όμως θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πρότυπο πράσινης ανάπτυξης.Όσοι την ευαγγελίζονται , "ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".Ας παντρέψουν την επιχειρηματική με την περιβαλλοντική ανάπτυξη.

Ας συνδυάσουν την κατασκευή ενός σύγχρονου εμπορικού λιμανιούμε μια ουσιαστική ανάπλαση της περιοχής. Με τη μετατροπή της σε χώρο αναψυχής. Όχι χώρο προς "αποφυγείν". Ένα χώρο που θα εξασφαλίζει δουλειά όχι μόνο στους λιμενεργάτες Αλλά και στους εργάτες ανάπλασης και περιβαλλοντικήςανάπτυξης της περιοχής.

Ναι στα πλοία της COSCO. Ναι όμως και σε μια καθαρή θάλασσα.Στην καθαρή και ατμόσφαιρα. Ναι στις καθαρές ακτές.Ναι σε οικολογικές κατασκευές.

Φτάνει πιά η καταλήστευση των φυσικών πόρων , από τα μεγάλα συμφέροντα και τις εργατικές συντεχνίες.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ,αντί να "κοκκινίζουν" για το λιμάνι ,το έριξαν στις "καρέκλες".

Και η Αριστερά "παλιά μου τέχνη κόσκινο".

Όσο για τον ανήσυχο πολίτη , μονόδρομος η αποχή και η αδιαφορία.