Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

ΠΕΡΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

.
{ Αντίστροφα , βλέπουμε ότι αρκετοί άνθρωποι, και ιδιαίτερα οι νέοι, δεν αντέχουν την πολυτέλεια και τον εγωϊστικό τρόπο ζωής μέσα στις πλούσιες οικογένειες. Σε αντίθεση με τις προσδοκίες των γονιών τους, που πιστεύουν ότι τα παιδιά τους "έχουν ο. τι επιθυμούν",οι νέοι αυτοί επαναστατούν ενάντια στη νέκρα και την απομόνωση της ζωής τους. Γιατί είναι γεγονός ότι δεν έχουν ο,τι επιθυμούν και επιθυμούν αυτό ακριβώς που δεν έχουν.
.
Αξιοσημείωτα παραδείγματα τέτοιων ανθρώπων στους παλαιούς χρόνους είναι τα παιδιά των πλούσιων Ρωμαίων στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που αγκάλιασαν τη θρησκεία της φτώχειας και της αγάπης. Άλλο παράδειγμα είναι ο Βούδας: σαν πρίγκιπας που ήταν, μπορούσε να δοκιμάσει κάθε απόλαυση και πολυτέλεια που ήθελε, αλλά ανακάλυψε ότι η απόκτηση και η κατανάλωση υλικών αγαθών έφερνε δυστυχία και θλίψη. Ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα (στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα) είναι τα παιδιά της ανώτερης τάξης της Ρωσίας, οι Ναρόντνικοι. Μη αντέχοντας το περιβάλλον της νωθρότητας και αδικίας, που μέσα του είχαν μεγαλώσει, οι νέοι αυτοί άνθρωποι έφυγαν από τα σπίτια τους και πήγαν να ζήσουν μαζί με τους φτωχούς χωριάτες, βάζοντας έτσι τα θεμέλια του επαναστατικού αγώνα στη Ρωσία.
.
Το ίδιο φαινόμενο μπορούμε να διαπιστώσουμε ανάμεσα στα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, των πλούσιων οικογενειών των ΗΠΑ και της Γερμανίας, που βλέπουν τη ζωή τους μέσα στο πλούσιο οικογενειακό τους περιβάλλον πληκτική και χωρίς νόημα. Αλλά πέρα από αυτό, βρίσκουν ανυπόφορη τη σκληρότητα του κόσμου απέναντι στους φτωχούς και την απειλή του πυρηνικού πολέμου για λόγους κύρους μερικών ατόμων. Έτσι φεύγουν από το οικογενειακό τους περιβάλλον, ψάχνοντας για ένα νέο τρόπο Ζωής ,και μένουν ανικανοποίητοι γιατί καμία δημιουργική προσπάθεια δεν καταλήγει σε επιτυχία. Πολλοί από αυτούς τους νέους ήταν αρχικά οι πιο ιδεαλιστές, οι πιο ευαίσθητοι της γενιάς, τους έλειπε όμως η παράδοση,η ωριμότητα, η πείρα και η πολιτική γνώση: το αποτέλεσμα είναι ότι πέφτουν τώρα στην απελπισία, υπερεκτιμούν ναρκισσιστικά τις ικανότητες και τις δυνατότητες που έχουν κι΄αγωνίζονται να πετύχουν το αδύνατο με τη χρήση βίας. Φτιάχνουν τις δήθεν επαναστατικές ομάδες, και ζητούν να σώσουν τον κόσμο με πράξεις τρομοκρατίας και καταστροφής, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι το μόνο που κάνουν είναι να μεγαλώνουν τη γενική τάση για βία και απανθρωπιά. Έχουν χάσει την ικανότητα ν΄αγαπούν και την αντικατάστησαν με την επιθυμία να θυσιάσουν τη ζωή τους............................
.
Αλλά αυτοί οι νέοι που αυτοθυσιάζονται , είναι πολύ διαφορετικοί από τους μάρτυρες της αγάπης, που θέλουν να ζήσουν γιατί αγαπούν τη ζωή, και που δέχονται το θάνατο μόνο όταν είναι αναγκασμένοι να πεθάνουν για να μην προδώσουν τον εαυτό τους. Οι σημερινοί μας νέοι που θυσιάζουν τη ζωή τους είναι οι κατηγορούμενοι αλλά συνάμα και οι κατήγοροι. Είναι οι ίδιοι μια απόδειξη ότι στο κοινωνικό μας σύστημα μερικοί από τους καλύτερους νέους ανθρώπους καταντούν τόσο απομονωμένοι και απελπισμένοι, που σαν μοναδική διέξοδο από την απελπισία τους βρίσκουν μόνο την καταστροφή και τον φανατισμό. }
.
Απόσπασμα από το βιβλίο " ΝΑ ΕΧΕΙΣ Η ΝΑ ΕΙΣΑΙ;" του Αμερικανού φιλόσοφου και ψυχαναλυτή ΕΡΙΧ ΦΡΟΜ. Εκδόσεις Μπουκουμάνη 1978 (σελ.135)

12 σχόλια:

  1. Ίσως αυτό να συμβαίνει επειδή τα παιδιά που ζουν μέσα σ' αυτές τις οικογένειες βιώνουν από κοντά τις αμαρτωλές μεθόδους που έχουν επιλέξει οι γονείς τους για να αναρριχηθούν και αντιλαμβάνονται περισσότερο από τον καθένα μας τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν από το σαθρό οικοδόμημα το οποίο τους έχουν χτίσει για να ζήσουν. Ερχόμενοι δε σε επαφή με τον έξω κόσμο και καταφέρνοντας να διατηρήσουν την ταπεινότητά τους και να περισώσουν ακέραια τα μεγαλύτερα κομμάτια του εαυτού τους, ωθούνται με μεγαλύτερη ευκολία προς τη δική τους ατομική επανάσταση και ανακαλύπτουν ότι τους αξίζει να βρίσκονται πιο κοντά σε μια κοινωνία που ο ένας αγκαλιάζει τον άλλο παρά σε μια κοινωνία που όλοι αλληλομαχαιρώνονται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η βία είναι θέμα ανωριμότητας, τι περιμένεις από τέτους γονείς που το μόνο που έδωσαν στα παδιά τους είναι λεφτά να πάρουν ρούχα μάρκας; Και Κυριακάτικες βόλτες με αμάξι; Τρώμε και επιστρέφουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάρα πολύ καλό απόσπασμα φίλε Ζήση.
    Ο Φρομ μου έχει ξεφύγει και με την πρώτη ευκαιρία θα διαβάσω...

    Ζωή ψάχνουμε όλοι μας. Και ο καθένας βρίσκει κάτι (λεφτά, ιδεολογία, θρησκεία, βιβλία, βία, ναρκωτικά, εξουσία, δύναμη κοκ) και προσκολλείται πάνω σε αυτό ξεχνώντας ότι από την στιγμή που κολλήσεις σε κάτι, πεθαίνεις...
    Ζωή είναι να ψάχνεις μια ζωή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Φθα.
    ¨Ετσι είναι οπως τα περιγράφεις
    μόνο που οδηγούνται τελικα σε
    αδιέξοδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Σησση
    Είμαι εδώ ,δεν κοιμάμαι
    απλα ονειρέυομαι χωρίς
    να είμαι ονειροπόλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Iptamenos Olandos
    "από τη στιγμή που κολλήσεις
    σε κάτι πεθαίνεις"
    Νομίζω όχι πάντα.
    Ο Βάρναλης έγραψε κάτι σετικό.
    "Την ευτυχιά τη γνώρισα
    στο δόσιμο χωείς μισθό
    τη λευτεριά στο σκλαβωμα
    σ΄ένα ιδανικό σωστό."
    Το να "κολλήσεις" σε ένα ιδανικό σωστό
    ειναι ζωή και μάλιστα ευτυχισμενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συμφωνώ φίλε Ζήση και επαυξάνω (αφού από σένα πήρα το clopyright και το έβαλα στη συλλογή με τα γνωμικά μου, αν θες πέρνα να το βάλεις για να έχει και το όνομα σου, αφού σε εκφράζει τόσο)
    Αλλά δεν νομίζω ο Βάρναλης να εννοεί με "το σκλάβωμα σ'ένα ιδανικό σωστό" κάτι από αυτά που ανέφερα και εννοώ;-)
    Θα ήταν όμορφο να κάναμε κάποτε μια συζήτηση για το τί εννοεί ακριβώς με αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πριν τον Βάρναλη είχες κάτι άλλο και εγώ το περιέβαλα στο δικό μου προφίλ, μα μου άρεσε σε σένα, αν θες το βγάζω για να το έχεις εσύ, σόρυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Iptamenos Olandos
    Ασφαλώς και δεν εννούσε ο Βάρναλης
    τίποτε από όσα αναφέρεις στο σχόλιό σου,
    ούτε ακόμη και την ιδεολογία.
    Αναφέρεται πιστεύω σε ανθρώπινα ιδανικά
    και όχι σε δογματα θρησκευτικά η ιδεολογικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γειά σου Σησση από το Ζήση.
    Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτε.
    Μεγάλη μου τιμή ότι κάποια φράση
    από το ιστολόγιό μου τη θεώρησες
    πως αξίζει να την βάλεις και στο
    δικό σου προφίλ.
    Νομίζω και πιστέυω πως ότι δημοσιεύει
    κανείς στα μπλόγκ πάυουν να είναι πλέον
    πνευματική ιδιοκτησία.
    Εξ΄άλλου είμαι ένθερμος οπαδός του
    κομμουνισμού της πνευματικής ιδικτησίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή